Poprószyło

I to dosłownie;

nawet sanie przygotowane do wojaży, ale niestety konika brak. Jeszcze do roku ubiegłego był jeden w okolicy ale niestety i on zmienił gospodarza.

Ale wracając do pruszenia, nie wiem jak długo się utrzyma , wiem za to, że nie wszędzie ono występuje. Troszkę niżej w stronę wioski jest szaro - buro.
A ja rano przebudziwszy się takie widoki zastałam

Nie powiem abym za zimą tęskniła ale ten pierwszy śnieg raczej wywołuje u mnie coś pomiędzy radością a zadowoleniem. Dla mnie ideał to byłby taki a by zima, ta biała trwała około półtora miesiąca czyli w okolicach Świąt i Nowego Roku. Pewnie nie jestem w tym odosobniona.

Ale mimo wszystko staram się nie zwracać uwagi na gorsze strony zimy tylko wykorzystuję ten czas jak zwykle na obmyślanie strategii wiosenno - letniej, kuchenno wędzarnicze eksperymenty, puzzlowanie i tym podobne czynności.
Obecnie jestem na etapie przygotowywania do zimy Chabaziewa. Będę okrywać co wrażliwsze roślinki igliwiem i kombinować z dekoracjami.

A czasami zima potrafi sama zrobić najpiękniejszą dekorację:

Kilka lat temu wykombinowałam a właściwie odgrzebałam w pamięci babciny sposób na ocieplenie okien.
A wygląda on tak;

Pomiędzy stare okna skrzyniowe wkładam specjalnie do tego uszyty długi, wąski worek wypełniony sianem. W lecie po koszeniu suszę trawę, którą właśnie wykorzystuję w zimie do ocieplenia. Pamiętam właśnie że w ten sposób moja babcia zabezpieczała okna na zimę.

W poprzednim poście pisałam o zakupie pakowaczki próżniowej i muszę powiedzieć, że był to super zakup. Została wypróbowana i próba można rzec przerosła oczekiwania;

wyroby, łącznie z wędzonym serem ( na pierwszym planie ) wpakowałam w worki, wyniosłam do piwnicy i czekają sobie na ochotę lub odpowiedni moment. Pewnie tym momentem będą zbliżające się Święta. Fantastyczna sprawa, w piwnicy miejsca jest pod dostatkiem, gorzej było z lodówką.
Tak, że mogę wędzić i szynkowarować ile dusza zapragnie. I tak też zamierzam robić. Teraz zabrałam się za karkówkę, mam nadzieję że również zachwyci.